Από το βιβλίο Θρησκευτικών της Ε Δημοτικού
Αν θες να λέγεσαι δάσκαλος… Αν θες να λέγεσαι δάσκαλος, με το παράδειγμά σου να καλλιεργείς ήθος, αρετές κι ας ζεις σε εποχές που οι εκπτώσεις δεν είναι μόνο στις βιτρίνες… Τους μαθητές να κουβαλάς στον νου σου, ακόμα και σαν δρασκελίζεις την εξώπορτα του σχολείου. Μην τους τινάζεις σαν τη λάσπη που έχει κολλήσει στα παπούτσια… Να μοχθείς για τον αδιάφορο, τον δύστροπο μαθητή. Μην αναπαύεσαι στις δάφνες που σου προσφέρουν οι «καλοί». Να νιώθεις τους γονείς, τα άγχη, τις αγωνίες τους. Κάνε τη διδασκαλία σου έργο τέχνης! Δώσ’ της πνοή απ’ την πνοή σου. Βάλε πάνω της το δακτυλικό σου αποτύπωμα. Να παραδέχεσαι τα λάθη σου. Να είσαι ειλικρινής. Μη φοβάσαι την κριτική, την αμφισβήτηση. Καλλιέργησε την ελεύθερη σκέψη. Και πάνω απ’ όλα, ν’ αγαπάς τα παιδιά και υιοθετώντας τα λόγια του Ευαγγελίου να προσπαθείς να γίνεις σαν κι αυτά. Κι αν καταφέρεις να τρυπώσεις στην καρδιά τους, τότε πραγματικά αξίζει να λέγεσαι «δάσκαλος». Αν οι πράξεις σου μέσα στην τάξη εμπνέουν τα παιδιά να πετύχουν περισσότερα, να ρωτούν περισσότερα και να ονειρεύονται περισσότερο, τότε πραγματικά σού αξίζει ο τίτλος «Δάσκαλος».
Robert John Meehan
Στον δάσκαλο
Σµίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ό,τι σ’ απόµεινε ακόµη στη ζωή σου,
Μην τ’ αρνηθείς!
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτίσ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναµη µεσ’ στο κορµί σου µένει,
Μην κουρασθείς.
Είν’ η ψυχή σου ατσαλωµένη. Θέµελα βάλε τώρα πιο βαθιά,
Ο πόλεµος να µη µπορεί να τα γκρεµίσει.
Σκάψε βαθιά.
Τι κι αν πολλοί σ’ έχουνε λησµονήσει;
Θα θυµηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
Υποµονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι…
Κωστής Παλαμάς
Για όλους αυτούς τους λόγους είμαστε ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ που είμαστε εκπαιδευτικοί και κάθε μέρα μας εμπιστεύεστε τα παιδιά σας και εμείς τα γεμίζουμε αγάπη, γνώσεις και αξίες!
Η Διευθύντρια και ο Σύλλογος Δασκάλων του Καρράδειου
